Mam en ik weej ginge weer allebei
fijn met d’n trein wiëd eweg met Pap weer mei
Gans nao Rotterdam
Want Pap dae geit wie altied weer ens nao zieë
Weer op zôn lange vaart van eine maond of twieë
Weg van mich en Mam
Refrein: Pap, waorum môs dich ôs weer gaon verlaote
is ’t zieëmanslaeve den zôn deure plich
Och Mam now kriet maar neet
Heb neet zôn verdreet
Vaeg dien traone now van dien gezich
Neet zoë dreuvig zien
det duit Pap zôn pien
want hae hild van dich en van mich.
Maar dao op de kade velt toch weer ein traon
as Pap ôs kûs en weer zaet: ‘Now môt ik gaon,
as ’t ouk meute kos’
Dan zweijt hae de pungel gauw op ziene rök
en wink ôs nog eine kiër vanaaf de brök
En de tros geit los.
Teks en meziek: Ben Verdellen / Frans Boermans.
Gezônge: Ben Verdellen en De kinder.