Heej zien viëf brave borste, met ut laeve bes bevrind.
Weej zien de kasteleins en ouk de maedjes good gezind.
En wao maar wat te lache velt, dao vindt geej ôs veuraan.
want ,\Lache is gezônd\” det steit hoëg in ôs vaan.
Hallie, hallo! Ös laeve is lich, wie de plume op ôzze chapeau.
En had geej ôs nog noëts gehuurd, zoë huurt geej ôs dan nôw.
Hallie, hallo! Weej halde paol, want weej zien veur d’n duuvel neet schôw
En had geej ôs nog neet gekind, zoë kint geej ôs dan nôw.
Viva la vie! Viva la vie! Laeve de vreejbuiterie!
Ös paerd det is de fantasie, ôs waope de meziek.
Zoë trekke weej door Limburg haer, ôs kleine keuninkriëk.
Weej valle ôzze vijand aan, verdriëve ut verdreet
en staele alle herte van de minse met ein leed.
Hallie, hallo! Ôs laeve is lich, wie de plume op ôzze chapeau.
En had geej ôs nog noëts gehuurd, zoë huurt geej ôs dan nôw,
Hallie, hallo! Weej halde paol, want weej zien veur d’n duuvel neet schôw
En had geej ôs nog neet gekind, zoë kint geej ôs dan nôw.
Viva la vie! Viva la viel Laeve de vreejbuiterie!
“