Geveul haet idder mins de môs
allein ut laote bliëke
Det duiste met ein kös, met ein
paar wäörd of efkes striëke
Dan kump wat in dich los, geslaote
deure gaon weer aope
en s’nachs leeste in bed en de kins
neet mier slaope
Dan dinkse efkes truuk aan det
moment wie weej ôs köste
wies dich met dien gezich zoë op
mien bors loogs oët te röste
Mien erm gans um dich haer, zoe
looge weej in ein verwaove
en deeje tösse door…..ôs vanalles
belaove
Refrein
Jao wind en zôn……spraeke ôs taal
en örges fluit…unne nachtigaal
Vlinders vleege um ôs haer
`t weit hiel zaag ut is moei waer
Dien hand striek mich, door mien gezich
Schat blief toch beej mich.
Kieks op de klok, `t is al laat,
paks diene jas, en de wils nao hoës gaon
De gufs mich nog ein kös en dinks wielang
zal dit nog doorgaon’
De geis, kieks nog ens um,
ein traon die löp euver mien wange
maar mien hert det blief steeds
weer nao dich verlange.