Al zien aan al os winse zo:e :onderhand voldaon
Toch zien d’r van die rare minse die ik neet verstaon
Die loupe maar te klage en zich op stang te jage
Wae wet wat s’r gebeurt as alles scheif zal gaon
Schei oet met det gemeier, ’t spraekwaord zaet allang:
Veur alle ongelagde eier mak me zich neet bang
Want aste gfeis verzinne waat allemaol zoel kinne
Dan hebste gaar gen laeve mier, dien laeve lang
Waat zoele weej os kwaele um waat nog komme kan
Waat kan ’t os uok schaele, wae leet dao wakker van
Weej hebbe neet te keze oet veurspood of verdreet
Now weit geej dan beej deze, waat d’r kan, det kan ouk neet
Hald op dus met die klachte en doot neet mier zoë raar
Maar gluif geej nog neet wat weej zagte, now dan laot maar.
Weej kinne og neet dwinge um met os mei te zinge,
D’r steit beej os gen klaagleed op ’t ripportoire
Geej mot det toch begriepe, det heat toch genne zin
Want wae zien auge toe wilt kniepe zuut ’t duuster in
Ge kind maar baeter keike, dan zal ’t tog waal blieke
Wao schaduw is dao mot toch ouk ’n zunke zien.