Wie lang nog?

De stilte van ‘ne lange nach
Verdwient wannier’ne vogel zaach
Zien leed zingk in d’n boum.
Ik rek mich oet op ’t balcón
Veul de wermte van de zón
’t Is net, as of ik druim.

Aoh, ik hald zoeë van ’t laeve
Ouk al zien mien daag geteld.
Ik/hald van ‘ne knuffel van ein leedje
Van ‘ne vrind dae efkes belt.

Maar zoeë inens verdwient de zón
Ik staon te trille op ’t balcón
en dan, ‘.hiel ónverwach
Waer ik stil,” waer ik kwaod;
Ik weit mich efkes genne raod
Wae had ,’..dit oeits gedach’

Aoh, ik hald zoeë van ’t laeve
Ouk al zien mien daag geteld
Ik/hald van ‘ne knuffel van ein leedje
Van ‘ne vrind dae efkes belt.

Dich gifs mich haop in zwaore waeke.
Dich hils mich werm al is ’t kald.
Maar waat ik eigelik wil zegge,
Is det ik zeelsvuul van dich hald.

’t Groeëte is neet mier in tel,
Maar kleine winse zien det waal.
Det mak ’t laeve moeëj.
Ein kös van diene hertendeef;
Wäördjes van : ‘Ik heb dich leef.’
Waat is’.’t laeve moeëj!

(Nederlandse vertaling)

Hoe lang nog’

De stilte van een lange nacht
Verdwijnt wanneer een vogel zacht
Zijn lied zingt in een boom.
Ik rek me uit op het balcon
Voel de warmte van de zon
’t Is net alsof ik droom.

O, ik hou zo van het leven
Al zijn mijn dagen dan geteld;
Ik/hou van een knuffel, van een liedje
Van een vriend die even belt.

Maar zo ineens verdwijnt de zon;
Ik sta te trillen op het balkon.
En dan ‘ heel onverwacht
Word ik stil ‘ word ik kwaad
Even ontbreekt mij goeie raad
Wie had ‘ dit ooit gedacht’

O, ik hou zo van het leven
Al zijn mijn dagen dan geteld
Ik/hou van een knuffel, van een liedje
Van een vriend die even belt

Jij geeft me hoop in zware weken
Jij houdt me warm, ondanks de kou,
Maar wat ik eigenlijk wil zeggen
Is dat ik zielsveel van je hou.

’t Grootste is niet meer in tel
Maar kleine wensen zijn dat wel.
Dat maakt ’t leven mooi:
Een kus van jouwe hartendief
Woordjes van : ik heb je lief
Wat is ‘ het leven mooi!
Ja, wat is ‘ het leven mooi!